Het was een normale dag in december 2016. Marinde zat achter aan de tafel en zat zoals zo vaak te kijken naar tripjes naar Amerika. Al jaren kregen we te horen dat het haar droom was om met zijn allen die kant op te gaan, en zodra ze ergens een aanbieding zag werd dat met ons gedeeld. Reisjes naar New York, LA, San Franciso, het leek haar allemaal geweldig. Helaas was het altijd te duur.
Zelf hadden we natuurlijk ook al eens gekeken of er een mogelijkheid was om met zijn allen naar Amerika te gaan. In 2015 zijn JR en ik samen geweest, en bij alles wat we zagen hadden we zoiets van “konden de kinderen dit maar zien”. Die zouden dit ook zo mooi vinden!
Het was dus net zo goed onze droom om met zijn allen te gaan. Alleen de kosten, daar schrokken we toch elke keer weer van. Als we alles optelden kwamen we toch steeds weer uit op een minimaal bedrag van zo’n 5000 euro, en dat was dan alleen voor het vliegticket en de huur van een auto. Dat was voor ons gewoon teveel.
Toen Marinde die avond weer enthousiast met een aanbieding aan kwam zetten, zei JR tegen haar dat het nog steeds te duur was. Hij zei: ‘Als je 5 vliegtickets kunt vinden en het blijft onder de 2000 dan kunnen we kijken wat de mogelijkheden zijn, alles daarboven is op dit moment voor ons niet te doen”. Je raadt het vast al. Marinde ging op zoek, elke dag, elk vrij uurtje dat ze had, en na twee weken riep ze enthousiast: “Ik heb iets gevonden!”. Het was een retourtje Los Angeles voor 5 personen, en het was 367 per persoon. Dat was dus netjes onder de 2000!!
We zouden moeten vliegen vanaf Düsseldorf, maar dat was wat ons betrof geen probleem. Als we vanaf Amsterdam zouden vliegen moesten we eerst ook al anderhalf uur reizen om daar te komen. Iets verder rijden vonden we niet erg. Het kon mooi in de vakantieweek in februari dus dat kwam goed uit. We gingen ervan uit dat we wel wat extra dagen van school vrij konden krijgen voor zo’n reis dus besloten we de gok te wagen om twee weken te boeken.
Marinde zat erbij toen we boekten, maar het drong niet echt tot haar door. Toen we de reservering hadden gemaakt en zeiden dat we gingen was ze even stil en begon te huilen. Ze was zo overdonderd, dit had ze op de één of andere manier niet verwacht, dat het nu toch echt ging gebeuren. Eindelijk, haar droom kwam uit, we gingen naar AMERIKA!
Op het moment dat JR bij vrienden en familie in Amerika aangaf dat we in februari die kant op zouden komen kregen we direct al lieve reacties. Karim, iemand die JR goed kende van WordCamps en waar hij een fijn contact mee heeft, nodigde ons uit om bij hem te komen logeren. We moesten vooral geen hotel regelen, we konden met ons hele gezin wel bij hem terecht. Hij woonde in Los Angeles in Redondo Beach. Wat geweldig! Niet alleen zouden we in een ‘echt’ Amerikaans huis bivakkeren, we hoefden op deze manier niet in een ongezellig hotel te overnachten.
Ook bleek dat de Mendlick’s, het gezin waar JR in 1990 een jaar bij verbleef toe hij naar high-school ging, in die periode in hun vakantiehuis zaten in Scottsdale, Phoenix. Dat is vanuit LA een dag rijden, dus in Amerikaanse termen goed te doen. Het leek ons fantastisch om ze weer te zien en ze te kunnen voorstellen aan onze kinderen.
De dag van vertrek
Onze vlucht naar LA zou eind van de ochtend van 15 februari vertrekken. Omdat we een paar uur van tevoren al moesten inchecken en we niet de stress wilden van druk verkeer en te laat komen, besloten we om de nacht daarvoor in een hotel vlakbij het vliegveld te overnachten. Dinsdagavond 14 februari was het dan zover.
Met elk een volgepakte koffer reden we in een paar uurtjes naar Air Hotel Wartburg in Düsseldorf waar we ’s avonds om half 10 aankwamen. Aangezien we niet met z’n allen op één kamer konden slapen hadden we een kamer geregeld voor ons met Sterre, en een kamer voor Roan en Marinde. Van slapen kwam trouwens niet veel terecht, want we zaten allemaal vol spanning voor de volgende dag 🤩.
Woensdag 15 februari
Om een uur of 12.30 vertrokken we met een vliegtuig van Lufthansa vanuit Düsseldorf. De reis, waar ik overigens enorm tegenop zag (iets met vliegangst) viel enorm mee. De reis ging heel voorspoedig en we hebben geen enkele keer last gehad van turbulentie. Daarnaast was het ook nog een het meest luxe vliegtuig waar ik ooit in had gezeten. We hadden veel ruimte tot onze beschikking en we hadden allemaal ons eigen scherm waarop we films of series konden bekijken. Dat was wel prettig, want het was een lange reis.
Na 8 uren vliegen kwamen we aan op het vliegveld van Newark, New York in de Verenigde Staten. Hier moesten we overstappen om daarna richting Los Angeles te gaan. We waren behoorlijk gaar, maar even ergens rustig gaan zitten of naar de wc gaan was er niet bij. We kwamen in een enorme rij terecht want we moesten eerst door de controle heen. Dat leek echt eeuwen te duren. Maar goed, je hebt geen keus. Toen we uiteindelijk in de hal terechtkwamen waren Roan en Marinde direct enthousiast, want er stond er een hele rij gele taxi’s voor de deur te wachten. Toen kwam echt het gevoel van, YES, we zijn er!
Veel tijd hadden we overigens niet om rond te kijken, want we moesten vrij snel op zoek naar de gate voor onze volgende reis naar LAX. Toen we in de rij stonden, liep er bewaking rond met wapens in hun riem en herdershonden om de boel te controleren. Geen prettig gevoel. Al hadden we niks te verbergen, ik vond het een vervelende ervaring. Maar zo werkt het daar blijkbaar, net zoals de ‘ondervraging’ wat je daar komt doen, waar je verblijft en hoeveel geld je bij je hebt. Ik was blij toen we dat gedeelte achter de rug hadden en verder konden gaan.
’s Avonds laat kwamen we aan op LAX en het enige wat we wilden was slapen. Toch moesten we eerst nog langs de autoverhuurder om onze huurauto op te halen. En aangezien er meer mensen waren die een auto nodig hadden was dat ook weer lang wachten. Maar hey, we waren in Amerika, wat hadden we te klagen? Na een niet te lange autorit kwamen we aan in Redondo Beach waar we werden ontvangen door Cherry, de vriendin van Karim. Gelukkig zag ze dat we doodop waren, dus na kennis gemaakt te hebben wees ze ons de kamers zodat we ons bed in konden duiken.
Donderdag 16 Februari
Wat doe je de eerste ochtend in de VS? Dan zoek je een plek waar je echt Amerikaans kunt ontbijten. Volgens Cherry was dat ‘Eat At Joe’s‘ een klein tentje een paar straten verder waar je heerlijk kon eten. Dus dat was wat we gingen doen.
Nadat we ons vol hadden gegeten met American Pancakes, hasbrowns en nog meer lekkers besloten we naar Hollywood te rijden. Daar wilden we als eerste The Walk of Fame lopen, de straat met al de sterren van beroemdheden.
Daarna stapten we weer in de auto en reden richting Beverly Hills. We keken onze ogen naar naar al die gigantische villa’s waaronder die van Michael Jackson en Hugh Hefner. Ik geloof dat we er eigenlijk niet eens mochten komen. Er stonden veel borden dat het verboden was voor ‘sightseeing’, en overal stonden camera’s. Op zich ook wel begrijpelijk, want die sightseeing tours in die busjes gaan de hele dag door en daar zitten de bewoners niet op te wachten. Aangezien wij er rondreden in een normale auto vielen we niet zo op. Denk ik.
Op een gegeven moment moest JR zo nodig naar de wc, maar ja, die waren daar natuurlijk niet. Hij hield het echt niet meer dus hij besloot om maar ergens aan de kant te gaan staan en daar in de bosjes te gaan plassen. Ik helemaal op van de zenuwen, want wildplassen mag daar niet, en aangezien er overal camera’s stonden/hingen, verwachtte ik elk moment een auto met beveiligers erin. Het zat me helemaal niet lekker en ik was blij toen we uiteindelijk de buurt uit reden zonder problemen.
Aan het eind van de middag gingen we weer richting Redondo Beach waar Karim ons uitnodigde voor dinner bij The Cheescake Factory.
Vrijdag 17 februari
Na een heerlijk ontbijt van verse bagels met cream cheese pakten we onze koffers om richting Phoenix te gaan. Mike en Sharon verbleven in Chaparral Park in Scottsdale en Matt en Katie waren er ook met de kinderen. Pefecte timing!
De rit van LA naar Phoenix was onvoorstelbaar mooi. We reden dwars door de woestijn en al die leegte doet wat met je. Je voelt je best klein in zo’n weidse omgeving. Droogte, cactussen, bergen, in één woord fantastisch. Ik zou er niet graag stil komen te staan met de auto want het is wel desolaat. Maar wat een belevenis om hier rond te rijden.
Na een rit van zo’n 7 uren kwamen we aan in Scottdale (Arizona) waar we al werden opgewacht door de Mendlicks. Zo fijn om ook Matt weer te zien en eindelijk Katie en de kinderen Lauren, Ryan en Mia te ontmoetten. Gelukkig voelden de kinderen zich ook al snel thuis en had Sterre direct leuk contact met Mia. Na veel gezelligheid gingen we richting het hotel wat Mike en Sharon voor ons hadden geregeld, het Double Tree by Hilton. Een prachtig hotel waar we in een ruime kamer met z’n vijven konden slapen.
Zaterdag 18 februari
Marinde haar verjaardag! Hoe leuk om dat hier te vieren. We startten de dag door mij de Mendlicks te ontbijten. Sharon had pancakes en egg-casserole gemaakt waarvan we heerlijk hebben gesmuld. Daarna gingen we naar de Mall, Scottsdale Fashion Square, waar Marinde een paar Vans mocht uitzoeken als verjaardagscadeau. Voor de rest van de dag hebben we lekker rustig aan gedaan.
’s Avonds zouden we met zijn allen uit eten gaan in Phoenix. We zaten al een uur in het restaurant maar het was zo druk en het duurde maar en het duurde maar. Sharon zei: ‘Let’s go, let’s get some pizza’. Pizza it was. We gingen naar huis en de mannen haalden pizza’s. Als verassing had Sharon een chocolate-mint ijstaart voor Marinde geregeld. Lekkerrrr.
Zondag 19 februari
Voor deze dag hadden we niks ingepland. Lekker doen waar we zin in hadden. Marinde en ik besloten samen naar de mall te gaan om daar te gaan shoppen en naar de Starbucks te gaan. Want als er ergens een Starbucks is, dan moet Marinde daar naartoe.
Roan en Sterre gingen met Sharon en Mia naar een muziekmuseum. Sharon wist van Roan zijn liefde voor muziek, dus dit moest hij volgens haar echt zien. JR ging met Matt naar Phoenix Premium outlets, één of andere outlet-store waar ze wat sportkleding e.d. wilden kopen. Lauren en Ryan hadden een zwemwedstrijd waar Katie met hun naartoe ging dus die zagen we pas aan het eind van de dag weer. Een lekker relax dagje waarin we nog wat wandelden in het park met de hond en wat spelletjes deden. We sloten de dag af met een etentje bij de Mexicaan.
Maandag 20 februari
Met moeite namen we ’s ochtends afscheid van de Mendlicks want ons bezoek aan Phoenix zat er weer op. De volgende locatie op ons lijstje was Las Vegas!
Ook dit was weer een prachtige rit door stukken niemandsland. Onderweg kwamen we langs de Hoover Dam waar we uiteraard zijn gaan kijken en veel foto’s hebben gemaakt. Het grappige was dat we net de film Transformers hadden gezien, en daar was een scéne waarin ze vechten bovenop de Hoover Dam. Leuk om dit dan in het echt te zien.
We reden door naar Las Vegas waar we een hotel voor twee nachten hadden geboekt. The Tuscany Suites & Casino. Een hotel vlakbij de strip waar we zo naartoe konden lopen.
Wat kan ik zeggen over Las Vegas. Je moet het gewoon een keer gezien hebben. Al die casino’s, lichten, flamboyante figuren. Het hoogtepunt voor ons waren de Fountains of Bellagio. Prachtige fonteinen die op het ritme van de muziek spectaculaire bewegingen maken.
In Las Vegas hadden we afgesproken met Tasha. Zij woont in Las Vegas en heeft vroeger een paar maanden als exchange student bij JR zijn ouders gewoond. Toen ze hoorde dat wij naar Las Vegas zouden gaan bood ze direct aan om ons rond te leiden en ons de leukste plekjes te laten zien.
We liepen eerst wat rond bij de casino’s waar we op een gegeven moment werden weggestuurd. JR en Roan gooiden wat geld in een automaat wat niet bleek te mogen. Roan was 18, maar je moet 21 jaar zijn voordat je een casino in mag. Daarnaast mochten Sterre en Marinde er al helemaal niet rondlopen. Zij mochten er alleen langslopen, maar niet erin. Dit vergeet je snel, want het loopt allemaal in elkaar over. Het is een heel groot overdekt gebeuren van winkelstraatjes tot casino’s. Wij wisten dus niet beter 😉.
Eerst aten we samen met Tasha bij Noodles at Bellagio Hotel en daarna nam ze ons meer naar Jean Philippe Patisserie waar ze volgens haar de lekkerste ’toetjes’ hadden. I think she was right!. We stonden lange tijd op de ronde balkonnetjes bij het Bellagio te kijken naar de dansende fonteinen en liepen over de strip onze ogen uit te kijken. Nadat we voor ons gevoel alles wel zo’n beetje gezien hadden (het is toch veel van hetzelfde) gingen we terug naar ons hotel.
Dinsdag 21 februari
Volgens JR moesten we een ontbijt bij de IHOP echt een keer meemaken, dus gingen we op zoek naar een IHOP in Las Vegas. Ik geloof niet dat ik ooit zo’n groot ontbijt heb gehad. Omdat ik al bang was dat het enorme porties zouden zijn besloten Sterre en ik dat we er ééntje zouden delen. We bestelden Red Velvet Pancakes met slagroom en oh, wat waren die lekker maar zelfs met z’n tweeën konden we het niet op 🙈. Marinde had een enorme portie hashbrowns met brood en omelet en de mannen een soortgelijk iets met extra paprika en onion rings. We hebben ons daar echt tonnetje rond gegeten.
Na het ontbijt hadden we weer afgesproken met Tasha die ons de bekende Wedding Chapels zou laten zien. We mochten zelfs bij ééntje naar binnen om even snel een foto te maken. Daarna was het tijd om afscheid te nemen en weer terug te gaan naar Redondo Beach, voor onze laatste paar dagen in de U.S.A.
Woensdag 22 februari
De laatste paar dagen zouden we nog rondkijken in Venice, Santa Monica en Malibu. Mijn favoriete plekken, want wat is het daar toch mooi. Deze dag besloten we naar Venice Beach te gaan. Het was prachtig weer, en we liepen over het strand naar het beroemde Venice Skate Park waar we beginnende en professionele skaters stunten zagen uithalen met hun skateboard. Daarna liepen we verder naar Muscle Beach, de plek waar bodybuilding -legendes zoals Arnold Schwarzenegger hebben getraind. Na wat t-shirts te hebben gekocht op de Venice Beach Boardwalk hebben we lekker geluncht bij Plancha Tacos.
Toen was het tijd om de Venice Canals te bekijken. Dit zijn woonblokken waar kanalen omheen zitten. Het ziet er allemaal heel idyllisch uit. Gebogen voetgangersbruggetjes en charmante strandhuisjes, en luxe huizen. Ik vond het sprookjesachtig.
We stapten weer in de auto en reden naar de Santa Monica Pier. Dit was heel herkenbaar want er worden veel films opgenomen. Vooral The Pacific Wheel in Pacific Park zie je veel voorbijkomen in films en series (waaronder Baywatch), dus daar wilden we zeker even kijken. Uiteraard wilden Roan, Marinde en Sterre dolgraag in het Pacific Wheel, maar daar stond zo’n enorme rij, daar had niemand zin in. Het werd een andere attractie, ook leuk.
We liepen nog wat rond over de pier waar het reuzegezellig was met allerlei winkeltjes en kraampjes en zagen het eindpunt van Route 66, wat begint in Chicago en eindigt op de pier in Santa Monica. Met een paar souvenirs op zak reden we weer richting Redondo Beach.
Donderdag 23 februari
Vandaag stond Malibu op ons lijstje. Na eerst wat boodschappen te hebben gehaald bij Target, reden we langs de kustlijn naar Malibu en Corral Canyon Beach. We vonden nog een dode zeehond in een kleine baai en stonden ons te vergapen aan de luxe villa’s op houten poten aan het water. Wat een uitzicht heb je dan. Wauw! We reden nog wat rond en kwamen uit bij Malibu Country Mart waar we heerlijke lunch hebben gegeten bij John’s Garden.
We reden nog wat rond in de heuvels van Malibu en hadden een magnifiek uitzicht op de Topanga Canyon Lookout. Wat ben je bevoorrecht als je de mogelijkheid hebt om hier te kunnen wonen.
Het laatste wat we nog wilden zien was Rodeo Drive. We parkeerden de auto en liepen in het duurste winkelgebied van de wereld, stiekem glurend of we misschien één of andere beroemdheid zouden zien. Wat natuurlijk niet gebeurde. Het was leuk om er even rond te lopen, maar een winkel ingaan was geen optie. We hadden ons compleet opgelaten gevoeld in onze normale kleding tussen al die mensen in pakken en glitters. Gewoon even in de etalages gluren en dat was het. Niet zo bijzonder eigenlijk, maar wel speciaal.
Vrijdag 24 februari
De dag van vertrek. Altijd moeilijk om afscheid te nemen, helemaal als je het zo naar je zin hebt. We liepen nog wat rond op het strand van Redondo en kochten nog wat laatste souvenirs. ’s Middags reden we naar LAX waar we ’s avonds op het vliegtuig stapten richting Zürich, Zwitserland. Daar stapten we over voor onze vlucht naar Düsseldorf en van daaruit terug naar Fryslân.
Wat een geweldige reis hebben we gehad. Een reis die we nooit zullen vergeten en die wat mij betreft de boeken in gaat als de mooiste reis ever. Dat we dit met z’n vijven hebben kunnen doen, daar ben ik eeuwig dankbaar voor. Mooie herinneringen maken met ons gezin, dat is waar het uiteindelijk allemaal om draait.
Amerika, het land dat we in ons hart hebben gesloten. Ik hoop dat we er ooit weer met zijn allen naartoe kunnen gaan❤️.
Wat een prachtig verslag. Heb er van genoten.