Mensen die ons goed kennen weten dat het altijd onze droom is geweest om eens een jaar of langer in een ander land te gaan wonen en werken. Waarom? Omdat het ons geweldig lijkt om eens in een compleet andere omgeving te zitten, een andere cultuur te leren kennen en andere mensen te ontmoeten.
Onze voorkeur ging destijds uit naar Amerika, mede omdat Joeke-Remkus hier een jaar heeft gewoond en ik het er ook geweldig vond toen we er 5 weken op vakantie waren, maar met de geboorte van onze kinderen is dit idee in de ijskast komen te staan. Amerika trekt ons nu ook minder. Er is toch wel een en ander veranderd en de afstand vinden we ook te groot. Het wordt dan wel heel moeilijk om met kerst even gezellig langs te gaan bij opa & oma en pake & beppe. De vliegkosten zijn gewoon veel te hoog. Dan ga je dus op zoek naar een alternatief. Iets wat dichter in de buurt is, ergens in Europa. Lang hoefden we daar niet over na te denken. Spanje, dat was gelukkig voor ons beiden onze eerste keus.
In mijn jeugd heb ik heel wat vakanties doorgebracht in Spanje. In de auto twee dagen onderweg naar onze vakantiebestemming. Mijn broer en ik achterin de auto waar we de hele reis bezig waren met spelletjes, wat lezen en tekenen en slapen. Van airconditioning hadden we toen nog nooit gehoord dus het was behoorlijk warm in de auto. Mijn moeder die zelfgemaakte gordijntjes voor de ramen had gehangen, zodat we niet de hele dag last hadden van de brandende zon. ’s Nachts slapen in de auto of in een klein tentje op een aire. Een hele onderneming, maar we hadden het er graag voor over.
Een paar jaar geleden was het dan ook de hoogste tijd om weer eens een vakantie te boeken naar Spanje. En wat was het weer fijn om daar te zijn 🙂 Op dat moment hadden we nog niet zoiets van “Goh, hier willen we wel naartoe verhuizen…” omdat we daar niet zo mee bezig waren. Dit gevoel kwam later pas. Het moment dat we zeiden “Nu blijven we niet dromen, maar gaan we onze dromen waarmaken”. Er zijn zoveel mensen die altijd maar zeggen, later ga ik dit doen, later ga ik dat doen, maar op dit moment weet je helemaal niet of het later nog wel lukt. Daarom ons besluit om het nu te gaan doen, we zijn gezond, de kinderen willen nog mee en ik weet zeker dat het voor hun ook een hele leerzame belevenis zal worden.
En dan… Mijn eerste prioriteit was om de taal goed te leren. Want naar Spanje gaan zonder een woord spaans te kunnen spreken, dat zal ons niet gebeuren. Ik kan me ook zo verbazen over de mensen die naar een ander land gaan en geen woord van de taal verstaan of spreken. Hoe kun je dan ooit integreren? Dat dus als eerste. Ik heb me direct opgegeven voor een studie Spaans(zit inmiddels in het tweede jaar) en de kinderen zijn druk bezig met de LOI Kidzz cursus Spaans. We zijn dus allemaal druk bezig met de voorbereidingen maar het valt nog niet mee. Spaans is een prachtige taal, maar je hoort het verder nooit dus je moet het echt bijhouden en ik moet eerlijk bekennen dat een ander taal leren me vroeger makkelijker afging dan nu.
Er moet natuurlijk veel meer geregeld worden dan alleen de taal. Waar willen we precies gaan wonen, welk onderwijssysteem kiezen we voor de kinderen en hoe gaat het straks als we daar zitten. Zijn we dan nog steeds verzekerd of moeten ons opnieuw laten verzekeren? Hoe meer je er mee bezig bent hoe meer vragen er komen. Ook meer antwoorden, maar vooral ook hééél veel vragen ;-).
¡Hasta luego!